Tydzień z jogą w ramach kursu nauczycielskiego Intro II z Konradem Kocotem, 8-15 sierpnia
Lato, słońce, upał. Tak wyglądał u nas sierpień. Odpowiedzią mógł być: cień, góry, wiatrak, basen, a może też być… joga! 🙂
Obóz jogiczny, wbrew pozorom, to nie relaks dla leniwych. Codzienne zajęcia zaczynały się o 6:00 i kończyły po 22:00. W ciągu dnia dłuższa przerwa przypadała jedynie na szczyt upału, a poza tym między kilkugodzinnymi sesjami przerwy liczyły sobie ok. 10-40min. Sesje asan, pranajamy, medytacji z ogniem, a także rozmów teoretycznych – trudno byłoby je streścić w jednym wpisie.
Zgodnie z przyjętym wcześniej założeniem, spisuję tylko to, co szczególnie utkwiło mi w pamięci, co może być pomocne w dalszej praktyce poszczególnych asan i podejściu do jogi jako całości.
Asany
Użycie drewnianych bloczków
– janu sirsasana – bloczek między stopą zgiętej nogi a udem nogi wyprostowanej
– adho mukha svanasana – jeden bloczek między kostkami, drugi podpiera głowę
– setu bandha sarvangasana – jeden drewniany bloczek pod stopami, drugi pod łopatkami, a wzdłuż ciała koc.
Użycie ściany jako pomocy
– uttanasana – plecami do ściany
– asany stojące – noga przy bloczku w pobliżu ściany, ręce w odpowiednim ułożeniu na ścianie pomagają w intensywniejszej pracy (np. w trikonasanie, parsvakonasanie)
– sirsasana – nogi oparte na ścianie, praca skupia się na zasysaniu piersiowego odcinka kręgosłupa
– sarvangasana – nogi na ścianie w halasanie, a potem w wariancie eka pada
– supta virasana – ręce dociskane do ściany
Użycie kocy – 3 koce złożone wzdłuż, ułożone jeden na drugim
– supta virasana – bloczek pod pośladkami, kolana na kocach, prostowanie na przemian nogi prawej i lewej
– bhekasana (uproszczona) – łokcie na kocach
– rajakapotasana (przygotowanie) – praca z kocami w poprzek maty – przed kocem jedna noga zgięta, druga noga wyprostowana w tył, potem praca jak w bhekasanie i założenie paska na tylną nogę, z łokciami skierowanymi do góry (wygięcie ciała w tył)
Praca z oczami skóry – zwłaszcza wchodzenie do skłonów, mając na uwadze jednoczesne otwieranie skóry/oczu skóry pod piersiami, wysuwanie dolnych żeber w przód, kierowanie wzroku łukiem w górę – pomaga zachować długi przód ciała. Jest to praca, która należy nieustannie powtarzać w trakcie wchodzenia do asany, dlatego pomocne może być porównanie Iyengara do pudełka z chusteczkami – za każdym razem, kiedy wyciągasz jedną, pojawia sie następna 🙂
Jamy i nijamy
Należy pamiętać, że te zasady moralne, to praktyka. Trudno jest po prostu o nich poczytać i w ten sposób przyjąć. Ich wdrażanie w życie i coraz większe zrozumienie będzie się rozwijać, jeżeli będą praktykowane.
